A Sermon for World Mission Sunday 2020

It is often said that mission is all about relationships – relationships with God and one another. This understanding is reinforced in our baptismal covenant when we respond to the question, “Will you seek and serve Christ in all persons, loving your neighbor as yourself?” To this we reply, “We will with God’s help.”

We enter into relationship because we are all so intimately connected as children of God. Not only are we created in God’s image, I would argue that we are created out of the very essence of God. The presence of God lives within each and every one of God’s treasured creations; therefore, we are all children of God and consequently brothers and sisters in Christ.

Throughout Hebrew scripture, our ancestors revealed this understanding of who we are and what our relationship with God is. In Jeremiah 1:5, we read, “Before I formed you in the womb, I knew you, and before you were born, I consecrated you.” And in Psalm 139, we read, “For you formed my inward parts; you knitted me together in my mother’s womb.”

When we enter into a meaningful relationship with one another, we not only grow in our understanding of one another’s reality and walk in one another’s shoes, but we also grow in our understanding of God, through the unique presence of Christ that lives within each of us. We are reminded of this in 1 John 4:12: “No one has ever seen God; if we love one another, God lives in us, and his love is perfected in us.”

It is that presence of Christ that supports us in our desire to seek relationship. We certainly need God’s help in our desire to follow Christ faithfully in this world. It seems that loving God is often the easy part, but loving our neighbor or even our family at times can be challenging.

Some of us may take relationships for granted, without putting much effort into them. Some of us may not even think about whom we should be in relationship with. Jesus is very clear about who our neighbors are, and they are not just the ones next door. In the parable of the Good Samaritan, our neighbor is the one who is in need – wounded and suffering by the roadside. The Good Samaritan didn’t seem to care or ask about the ethnicity or race of the injured man, just that he was in need of help.

As a Christian community, we are called to be in relationship with our neighbors wherever they may live, and we are called to be in relationship both personally and corporately, as a church, as a community, and as a nation.

Following Christ is about loving God and loving one another, period. We can do this by crossing borders and traveling overseas. We can do this by being a kind and attentive person who lovingly cares for a family member, a neighbor, or a stranger. Expanding on this concept, we can look at relationships more broadly, as our Hawaiian neighbors do. The Hawaiian word ohana means family, and in the Hawaiian context, family can mean the local community or the whole world. The essence of ohana is that nobody should be left behind or forgotten, and this is the sentiment that we read throughout the Gospels.

As a parish, as a diocese, and as The Episcopal Church writ large, we are all capable of reaching out around the world to our sisters and brothers in Christ, to be in relationship and share the love of God with one another, because this is the very essence of what it means to be a Christian.

Being a good neighbor – being in relationship – is about helping others be able to fulfill their potential as human beings, as children of God. Healthy relationships empower both sides, enrich the church and the community, and open us up to grow in our relationship with God.

We have both an individual responsibility to be in healthy relationships with our neighbor and a corporate responsibility to do so. How many unjust laws in our history have limited the full potential of others in our own country and around the world? How has the global trend for national protectionism negatively affected our sisters and brothers around the world?

It is important to care for the elderly widow next door and for the poor in our neighborhood. It is equally important to look beyond ourselves and our own cultural and geographic contexts and to care for those who are in desperate economic situations; those living in a conflict zone; and those who are victims of famine, oppression, violence, or injustice.

As a community, as The Episcopal Church, it is important for us to participate in God’s mission with all those with whom we are able. On this World Mission Sunday, we are reminded of our call to focus on our international engagement and to work with victims of hunger, fear, injustice, oppression, and racism and in support the most vulnerable in society.

We can do this by partnering with a parish or diocese in another part of the Anglican Communion. We can do this by engaging with the missionary programs of The Episcopal Church by supporting the Young Adult Service Corps or the Episcopal Volunteers in Mission who send out volunteers around the world on our behalf.

This July, our Church community – The Episcopal Church – will gather with partners from around the world at the Lambeth Conference, as bishops from all around the Anglican Communion come together in this decennial event in England to celebrate the relationships that Anglicans have had for generations. As we look forward to the Lambeth Conference, we are given an opportunity to see the glorious breadth of our community with diverse ethnic, cultural, and theological opinions. Such a gathering shows that, while we do not necessarily agree with one another on many issues, we can still remain in fellowship and live as community.

As our Presiding Bishop, the Rt. Rev. Michael Curry would say, we are called to love God, to love our neighbor, and to love ourselves. I would add to that, we should do our best, with God’s help, to ensure that nobody is left behind or forgotten.

Un Sermón para el Domingo de Misión Mundial 2020

January 24, 2020

A menudo se dice que la misión consiste en relaciones, relaciones con Dios y de unos con otros. Este entendimiento se refuerza en nuestro pacto bautismal cuando respondemos a la pregunta “¿Buscarás y servirás a Cristo en todas las personas, amando a tu prójimo como a ti mismo?”

A lo que respondemos, “así lo haré, con el auxilio de Dios”.

Entramos en relación porque todos estamos íntimamente conectados como hijos de Dios.

No sólo somos creados a imagen de Dios, yo diría que somos creados de la esencia misma de Dios. La presencia de Dios vive dentro de todos y cada uno como preciada creación de Dios, y por lo tanto, todos somos hijos de Dios y, en consecuencia, hermanos y hermanas en Cristo.

A lo largo de la Escritura hebrea, nuestros antepasados ​​han revelado esta comprensión de quiénes somos y nuestra relación con Dios. En Jeremías (1: 5) leemos

 “Antes de formarte en el vientre, ya te había elegido; antes de que nacieras ya te había apartado”. Y en el Salmo 139 leemos: “Tu creaste mis entrañas; me formaste en el vientre de mi madre”.

Cuando entramos en una relación significativa entre nosotros, no sólo crecemos en nuestra comprensión de la realidad de los demás y caminamos con los zapatos de los demás. También crecemos en nuestra comprensión de Dios, a través de esa presencia única de Cristo que vive dentro de cada uno de nosotros. Se nos recuerda esto en 1 Juan 4:12: “Nadie ha visto a Dios jamás; pero si nos amamos los unos a los otros, Dios permanece entre nosotros y entre nosotros su amor se ha manifestado plenamente”.

Es esa presencia de Cristo la que nos apoya en nuestro deseo de buscar una relación. Ciertamente necesitamos la ayuda de Dios en nuestro deseo de seguir a Cristo fielmente en este mundo. Parece que amar a Dios es con frecuencia la parte fácil, pero amar a nuestro prójimo o incluso a nuestra familia a veces puede ser un desafío.

Algunos de nosotros podemos dar por sentadas las relaciones, sin poner mucho esfuerzo en ello. Es posible que algunos de nosotros ni siquiera pensemos con quién deberíamos relacionarnos. Jesús es muy claro acerca de quiénes son nuestros prójimos, y no son sólo los que viven al lado. En la parábola del Buen Samaritano, nuestro prójimo es el que está necesitado, el herido y el herido al borde del camino. Al buen samaritano no parecía importarle ni preguntar acerca de la etnia o la raza del hombre herido, tan sólo que necesitaba ayuda.

Como comunidad cristiana, estamos llamados a estar en relación con nuestro prójimo dondequiera que viva, y estamos llamados a estar en relación tanto personal como corporativa, como Iglesia, como comunidad y como nación.

Seguir a Cristo consiste en amar a Dios y amarse unos a otros, punto. Podemos hacerlo cruzando fronteras y viajando al extranjero, podemos hacerlo siendo una persona amable y cariñosa, que cuida con afecto a un miembro de la familia, a un vecino o a un extraño. Ampliando este concepto, podemos ver las relaciones de manera más amplia aprendiendo de nuestros prójimos hawaianos. La palabra hawaiana ohana significa familia, y en el contexto hawaiano, familia puede significar la comunidad local o el mundo entero. La esencia de ohana es que nadie debe quedarse atrás u olvidado, y este es el sentimiento que leemos a lo largo de los Evangelios.

Como parroquia, diócesis, y como Iglesia Episcopal con mayúsculas, todos somos capaces de llegar alrededor del mundo a nuestras hermanas y hermanos en Cristo, establecer relaciones y compartir el amor de Dios los unos con los otros, porque esto es la esencia misma de lo que significa ser cristiano.

Ser un buen vecino, estar en una relación consiste en ayudar a otros a alcanzar sus posibilidades como seres humanos, como hijos de Dios. Las relaciones saludables fortalecen a ambas partes, enriquecen a la iglesia y a la comunidad y facilitan el crecimiento en nuestra relación con Dios.

Tenemos la responsabilidad individual de sostener relaciones sanas con nuestro prójimo y también tenemos una responsabilidad colectiva. ¡Cuántas leyes injustas en nuestra historia han limitado las plenas posibilidades de realización de otros en nuestro propio país y en todo el mundo! ¿Cómo ha afectado negativamente la tendencia global hacia el proteccionismo nacional a nuestras hermanas y hermanos en todo el mundo?

Es importante cuidar a la anciana viuda de la casa de al lado, cuidar a los pobres de nuestro vecindario, es igualmente importante mirar más allá de nosotros mismos, de nuestro propio contexto cultural y geográfico, para cuidar de los que se encuentran en situaciones económicas desesperadas, que viven en zonas de conflicto, que son víctimas de hambrunas, víctimas de la opresión, víctimas de la violencia, víctimas de la injusticia.

Como comunidad, como Iglesia Episcopal, es importante para nosotros participar en la misión de Dios con todos los que podamos. En este Domingo de Misión Mundial, se nos recuerda que estamos llamados a centrarnos en nuestro compromiso internacional para trabajar con las víctimas del hambre, el miedo, la injusticia, la opresión, el racismo y en apoyo de los más vulnerables de la sociedad.

Podemos hacer esto al asociarnos con otra parroquia o diócesis en otra parte de la Comunión Anglicana. Podemos hacer esto comprometiéndonos con el programa misionero de la Iglesia Episcopal al apoyar a un voluntario en el Cuerpo de Servicio de Jóvenes Adultos o a los Voluntarios Episcopales en Misión que envían voluntarios alrededor del mundo en nuestro nombre.

En julio de este año, nuestra comunidad eclesial, la Iglesia Episcopal, se reunirá con socios de todo el mundo en la Conferencia de Lambeth, en la medida en que los obispos de toda la Comunión Anglicana participen de este evento decenal en Inglaterra para celebrar las relaciones que los anglicanos han tenido. por generaciones. Mientras esperamos la Conferencia de Lambeth este año, tenemos la oportunidad de ver la gloriosa amplitud de nuestra comunidad con diversas opiniones étnicas, culturales y teológicas. Una reunión que muestra que no tenemos que estar de acuerdo en muchos temas, pero aún podemos permanecer en comunión y vivir como comunidad.

Como diría nuestro Obispo Primado, el Rvdmo. Michael Curry, estamos llamados a amar a Dios, amar a nuestro prójimo y amarnos a nosotros mismos.

Yo añadiría a eso, debemos hacer lo más que podamos, con la ayuda de Dios, para garantizar que nadie se quede atrás u olvidado.

Yon prèch pou dimanch misyon mondyal 2020

January 24, 2020

Anpil fwa yo di yon misyon se yon kesyon bon jan relasyon ant moun ak moun – bon relasyon ak Bondye epi ant youn ak lòt. Nou kore lide sa a nan angajman nou pran jou n ap batize a lè nou reponn kesyon sa a “Èske ou pral chèche Bondye, èske w pral sèvi Bondye ki egziste nan tout moun, èske w pral renmen vwazen ou menm jan w renmen tèt ou?” Lè yo poze n kesyon sa a nou va reponn, “Wi n ap fè sa avèk èd Bondye.”

Nou tabli relasyon youn ak lòt paske nou tout gen yon koneksyon entim kòm pitit Bondye. Nonsèlman Bondye te kreye nou kòm tokay li, mwen ta di Bondye te kreye nou ak lespri l menm. Prezans Bondye anndan chak bèl kreyasyon Bondye; poutèt sa, nou tout nou se pitit Bondye.

Nan liv Ebre, zansèt nou yo devwale ki moun nou ye epi ki relasyon nou genyen ak Bondye dapre sa yo konprann. Nan Jeremi 1 vèsè 5, nou li, “Mwen te konnen ou anvan menm mwen te ba ou lavi nan vant manman ou. Mwen te mete ou apa pou mwen anvan menm ou te fèt.” Epi nan Sòm 139, nou li, “Wi, se wou ki fòme tout pati nan kò mwen, se wou ki ranje yo byen ranje nan vant manman m.”

Lè nou tabli bon jan relasyon youn ak yon lòt, nonsèlman sa fè youn vin konprann sitiyasyon lòt epi youn mete tèt li nan plas lòt, men sa fè nou vin konprann Bondye pi byen, nan prezans Jezikri ki anndan chak nan nou.  Yo raple nou sa nan 1 Jan chapit 4 vèsè 12: “Pesonn pa janm wè Bondye; si youn renmen lòt, Bondye rete anndan nou, epi renmen li vin pi fò anndan nou chak.”

Se prezans Jezikri sa a ki kore nou nan anvi nou genyen pou nou tabli relasyon ak lòt moun. Nou bezwen Bondye ban nou kout men ak jan sa enterese nou pou nou suiv Jezikri ak tout lafwa nou sou tè sa a. Renmen Bondye sanble se pati ki pi fasil la, men renmen vwazen nou oubyen renmen fanmi nou anpil fwa sa kab difisil. 

Kèk nan nou ka pa bay relasyon nou genyen twòp enpòtans, nou pa fè efò pou nou kenbe amitye zanmi nou genyen. Kèk nan nou gen dwa pa menm reflechi ak ki moun nou dwe fè zanmi. Jezikri konnen byen ki moun ki vwazen nou, epi se pa moun ki abite sou kote nou sèlman. Nan parabòl Bon Samariten an, vwazen nou se moun ki nan bezwen – sa ki blese ak sa k ap soufri bò lari a. Bon Samariten an pa t bezwen konnen ni koulè ni ras moun ki blese a, sèl sa li te bezwen konnen se si l te bezwen yon moun ede l. 

Nan pozisyon nou kòm yon gwoup Kretyen, yo fè apèl a nou pou nou fè zanmi ak vwazen nou kèlkeswa kote yo rete. Yo fè apèl a nou pou nou fè zanmi pèsonèlman oswa antan yon legliz, antan yon kominote, antan yon nasyon. 

Suiv Jezikri vle di renmen Bondye epi youn renmen lòt, pwen final. Nou kab fè sa lè n travèse fwontyè, lè n vwayaje al nan lòt peyi. Nou kab fè sa lè n montre nou gen bon kè epi lè nou pran ka lòt moun nan fanmi nou, lè n pran ka yon vwazen, oubyen lè n pran ka yon etranje. Pou n kontinye sou menm lide sa a, nou kab analize relasyon nou ak lòt moun yon fason ki pi laj, menm jan zanmi nou yo ki fèt Awayi abitye fè. Mo ohananan lang pèp Awayi a vle di fanmi, epi pou moun Awayi, fanmi kab vle di tout moun ki ret nan zòn nan oswa tout moun ki ap viv sou tè a. Vrè sans mo ohana a genyen toutbon sèke nou pa dwe kite pesonn dèyè oubyen nou pa dwe bliye pesonn, epi se santiman sa a nou wè ki ekri toupatou nan liv levanjil yo. 

Antan yon pawas, yon dyosèz, epi antan Legliz Episkopal la nèt, nou tout gen kapasite pou nou lonje men bay frè ak sè nou nan Jezikri ki toupatou sou latè a, pou nou kab fè zanmi avè yo epi pou youn pataje lanmou Bondye a ak lòt, se egzakteman sa sa vle di pou yon moun se Kretyen (ki vle di moun k ap suiv Jezikris). 

Lè yon moun se yon bon vwazen – lè yon moun fè zanmi ak lòt moun – sa vle di se ede w ap ede lòt moun fè tout sa yo gen kouraj pou yo fè kòm moun, kòm pitit Bondye. Bon jan relasyon bay tout moun fòs, sa anrichi kominote a epi sa anrichi legliz la, epi sa pèmèt nou kapab elaji relasyon nou ak Bondye.

Nou gen yon responsablite pèsonèl pou nou gen bon relasyon ak vwazen nou epi nou gen yon responsablite antan yon pèsòn moral pou nou fè sa tou. Konbyen lwa ki pa jis ki limite tout potansyèl lòt moun nan peyi nou epi nan lòt peyi toupatou sou latè a? Kouman mouvman pwoteksyon nasyonal la fè efè negatif sou frè nou ak sè nou toupatou sou latè a? 

Sa enpòtan pou nou pran ka ti granmoun ki pèdi swa madanm li swa mari li ki rete sou kote nou an epi pou nou pran ka moun ki pòv nan katye nou. Menm jan an tou sa enpòtan pou nou voye je pi lwen pase kote nou rete a pou nou pran ka sa yo k ap vin nan move sitiyasyon ekonomik; sa k ap viv nan kote ki gen lagè, sa ki ap soufri anba grangou, anba kraze zo, anba vyolans, oubyen anba enjistis. 

Antan yo gwoup moun ki nan Legliz Episkopal la, sa enpòtan pou nou pran pa nan misyon Bondye a ak tout moun nou kapab kolabore avè yo. Nan Jou Espesyal pou al fè Misyon toupatou sou latè sa a, y ap raple nou pou nou konsantre sou angajman nou sou yon plan entènasyonal epi pou nou travay ak moun ki viktim famin, laperèz, enjistis, kraze zo, epi konpòtman rasis, epi pou nou pote sekou bay gwoup moun ki pi vilnerab yo. 

Nou kapab fè travay sa a lè nou met tèt ansanm ak yon lòt pawas oswa yon lòt dyosèz nan lòt branch nan Legliz Anglikàn nan. Nou kab fè travay sa a lè nou pran pa nan pogram misyonè Legliz Episkopal la pandan n ap kore travay Gwoup Jèn yo ki pote non angle “Young Adult Service Corps” oubyen pandan n ap kore Volontè Episkopal nan Misyon yo ki voye volontè toupatou sou latè a nan non legliz la. 

Nan mwa jiyè sa a, kominote Legliz nou an – Legliz Episkopal la – pral nan yon rankont ak patenè nou genyen toupatou sou latè a nan yon konferans ki rele Konferans Lambeth, pandan Evèk k ap soti toupatou nan Legliz Anglikàn nan vin chita ansanm nan konferans sa a ki fèt chak ane nan peyi Angletè pou selebre amitye Anglikan yo genyen pandan plizyè jenerasyon. Pandan n ap prepare n pou n al nan Konferans Lambeth la, nou gen yon opòtinite pou n al wè lajè kominote nou an ki soti nan tout peyi, nan tout kilti, epi ki gen tout kalite opinyon teyolojik. Kalite rankont sa montre malgre anpil fwa youn pa dakò ak lòt sou kèk lide, nou kab toujou priye ansanm epi viv ansanm.  

Tankou Evèk an chèf nou an, Evèk Retrete. Reveran Michael Curry ta di, yo fè apèl a nou pou nou renmen Bondye, pou nou renmen vwazen nou, epi pou nou renmen tèt nou. Pou m ajoute sou sa, m ap di, fò nou fè tout sa nou kapab, ak gras Bondye, pou nou asire pesonn pa ret dèyè oswa pou yo pa bliye pesonn.

X